استفاده از پلی اکریلامید برای درمان فاضلاب زباله یا زباله یک روش درمان فیزیکی و شیمیایی رایج است. این به طور عمده به عنوان یک انعقاد یا فلوکولانت برای تقویت فرآیند انعقاد / فلوکولاسیون و حذف کولوئید ها ، مواد جامد معلق و برخی از مواد ارگانیک در شیرینی استفاده می شود.

در زیر اطلاعات کلیدی در مورد استفاده از پلی اکریلامید برای درمان زباله دفن زباله است یا زباله های فاضلاب:

اصل عمل:

خنثی کردن شارژ و پل زدن:

زباله های زباله دارای تعداد زیادی از ذرات کلوئیدی شارژ منفی، هوموس، قطعات میکروبی و غیره است.

پلی اکریلامید (PAM) یک پلیمر مولکولی بالا با بسیاری از گروه های واکنش پذیر در زنجیره مولکولی آن است (بسته به نوع: آنیونیک، کاتیونیک یا غیر یونیک).

PAM کاتیونیک: معمولا برای درمان لچات استفاده می شود. گروه های بارگذاری شده مثبت در زنجیره مولکولی آن می توانند به طور موثر ذرات کلوئیدی بارگذاری شده منفی را خنثی کنند، پتانسیل زتا آنها را کاهش دهند، ثبات ذرات کلوئیدی را از بین ببرند و آنها را بی ثبات کنند.

اثر پل زدن: زنجیره های مولکولی طولانی PAM می توانند بین چندین ذرات کلوئیدی بی ثبات یا گل های کوچک "پل" کنند و آنها را به هم متصل کنند تا گل های بزرگ تر، تراکم تر و آسان تر برای سکونت یا شناور (گل های آلوم) تشکیل دهند.

عملکرد گرفتن و پاکسازی خالص: در فرآیند تشکیل فلک های بزرگ، مواد جامد معلق کوچک و مواد تا حدی محلول شده در آب را بسته بندی و پاکسازی می کند.

اهداف اصلی کاربرد:

تقویت جداسازی جامد و مایع: به طور قابل توجهی بهبود کارایی حذف مواد جامد و کولوئید های معلق با رسوب انعقاد یا فرآیند شناور هوا و کاهش توربیتی و رنگ.

حذف بخشی از مواد ارگانیک: حذف مواد ارگانیک که با کلوئید ها، مواد معلق یا می توانند توسط فلوک ها جذب شوند، و COD را کاهش می دهد (عمدتا COD کلوئیدی و ناحل).

بهبود عملکرد خلع آب لیک: در مرحله بعدی درمان لیک، PAM نیز اغلب برای تهویه مطبوع لیک برای بهبود کارایی خلع آب لیک (محتوای رطوبت پایین تر) استفاده می شود.

به عنوان پیش درمان: معمولاً لینک پیش درمان یا بعد درمان بیوشیمی در کل فرآیند درمان لکت (مانند: پیش درمان + درمان بیوشیمی + درمان پیشرفته) ، با هدف کاهش بار واحدهای درمان بعدی (به ویژه درمان غشاء یا درمان بیولوژیکی) ، جلوگیری از انسداد و بهبود کارایی کلی درمان است.

انتخاب نوع PAM:

PAM کاتیونیک: معمولاً برای درمان زباله های زباله استفاده می شود. از آنجا که ذرات کلوئیدی در لچات معمولاً شارژ منفی دارند، PAM کاتیونیک می تواند به طور موثر شارژ های خود را خنثی کند و اثر پل قوی داشته باشد. یونیت (تراکم بار) باید در هنگام انتخاب در نظر گرفته شود. هر چه کیفیت آب لیکات پیچیده تر و غلظت کلوئید بالاتر باشد، معمولاً PAM کاتیونیک تر با یونیت بالاتر مورد نیاز است.

PAM آنیونیک: ممکن است زمانی استفاده شود که لکت عمدتا حاوی مواد جامد معلق شارژ شده مثبت (مانند هیدروکسید های فلزی خاص) باشد یا ممکن است پس از فلوک شارژ شده مثبت تشکیل شده توسط انعقاد غیر ارگانیک (مانند PAC، PFS) برای استفاده از زنجیره های طولانی آن برای پل بندی اضافه شود. به ندرت به تنهایی در لیچات استفاده می شود.

PAM غیر یونی: به تغییرات pH و نمکی حساس نیست، اما توانایی خنثی سازی بار ضعیف دارد. این برای لیکات با شرایط کیفیت آب پیچیده، نوسانات pH بزرگ یا نمکیت بالا یا زمانی که بار سطحی ذرات نزدیک به خنثی است مناسب است. کاربردهای نسبتا کمی وجود دارد.

کلید: آزمایش های آزمایشگاهی یا آزمایش های آزمایشی در محل باید برای تعیین مناسب ترین نوع PAM، یونیت و دوز مطلوب انجام شود. ترکیب شیرینی پیچیده و متغیر است (تحت تاثیر سن، فصل، بارندگی و غیره) و هیچ انتخاب جهانی وجود ندارد.

یادداشت های کاربردی:

استفاده با مواد انعقاد غیر ارگانیک: PAM معمولا به تنهایی استفاده نمی شود، بلکه در ارتباط با مواد انعقاد غیر ارگانیک (مانند کلرید پلی آلومینیوم، سولفات پلی فریک، سولفات آهن و غیره) استفاده می شود. به طور کلی، انعقاد غیر ارگانیک ابتدا برای خنثی سازی بار و فلوکولاسیون اولیه اضافه می شود و سپس PAM برای پل برای تشکیل گل های بزرگ و تراکم آلوم اضافه می شود. ترتیب و فاصله دوز مهم است.

محلول و آماده سازی: PAM یک ذره جامد یا پودر است که قبل از اضافه شدن باید در محلول غلظت مشخصی (معمولا 0.1٪ -0.5٪) محلول شود. فرآیند حل نیاز به آهسته و حتی مخلوط کردن برای جلوگیری از جمع شدن ("چشم ماهی") دارد. انحلال ناکافی به طور جدی بر اثر آن تاثیر خواهد گذاشت. آب محلول باید آب شیر پاک یا آب بازیافت شده باشد.

نقطه دوز دادن و مخلوط کردن: نقطه دوز دادن باید پس از واکنش انعقاد کافی و قبل از ورود به مخزن رسوب یا مخزن شناور انتخاب شود. شرایط مخلوط مناسب (مانند مخلوط کننده های لوله، مخلوط مکانیکی) برای پراکندگی سریع و مساوی محلول PAM مورد نیاز است، اما بدون برش بیش از حد برای نابود کردن فلوک های تشکیل شده.

بهینه سازی دوز: بیش از حد کم اثر را به دست نمی آورد؛ بیش از حد نه تنها هدر می دهد، بلکه ممکن است منجر به تثبیت مجدد کولوئید (برگشت بار) یا پراکندگی فلوک شود، که فاضلاب را تار تر می کند. دوز مقرون به صرفه باید از طریق آزمایش تعیین شود.

انطباق پذیری کیفیت آب: ارزش pH، دما، نمکیت، نوع ماده ارگانیک و غیره همه بر اثر PAM تأثیر می گذارند. کیفیت آب لیچات به شدت نوسان می کند و نیاز به نظارت و تنظیم منظم دارد.

ملاحظات آلودگی ثانویه: خود PAM دارای سمیت کم است، اما اکریلامید مونومر آن سمی عصبی است. محصولات با باقیمانده های مونومر کم که با استانداردها مطابقت دارند (مانند درجه آب آشامیدنی یا گواهینامه محیط زیست) باید انتخاب شوند. کلی درمان شده حاوی PAM است و دفع نهایی آن (دفع زباله، سوزاندن، استفاده کشاورزی و غیره) باید تاثیرات مربوطه محیط زیست را در نظر بگیرد.

اثرات و محدودیت ها:

مزایای: عملیات نسبتا ساده؛ می تواند به سرعت و به طور موثر SS، تار، رنگ و بخشی از COD را حذف کند؛ بهبود عملکرد تخفیف آب و تخفیف آب؛ هزینه های عملیاتی نسبتا قابل کنترل هستند (به عنوان پیش درمان).

محدودیت:

این ماده عمدتاً آلاینده های کلوئیدی و معلق را حذف می کند و اثر حذف محدود بر مواد ارگانیک مولکولی کوچک محلول شده، نیتروژن آمونیاک و یون های فلزات سنگین دارد (مگر اینکه رسوبات تشکیل شوند و توسط فلوک ها جذب شوند).

این نمی تواند تصفیه کامل و تخلیه استاندارد لکت را بدست آورد و باید در ارتباط با سایر فرآیندها (مانند درمان بیولوژیکی بی هوایی / هوایی، جداسازی غشاء، اکسیداسیون پیشرفته و غیره) استفاده شود.

مقدار زیادی از لب شیمیایی تولید می شود که دشواری و هزینه درمان و دفع لب را افزایش می دهد.

مصرف و اثر مواد شیمیایی به شدت تحت تاثیر نوسانات کیفیت آب قرار می گیرد.

خلاصه:

پلی اکریلامید (به ویژه نوع کاتیونیک) یک کمک کننده انعقاد مهم / فلوکولانت در هنگام درمان زباله های زباله سازی است. این دارای تاثیرات قابل توجهی در تقویت رسوب انعقاد / شناور هوا ، حذف کولوئید ها و مواد جامد معلق و بهبود عملکرد لجن است. اما این یک فناوری درمان مستقل نیست، بلکه به عنوان یک واحد پیش درمان یا درمان واسطه ای برای خدمت به کل سیستم درمان لیکات عمل می کند. کلید کاربرد موفق آن در انتخاب نوع مناسب PAM و یونیت، کنترل دقیق دوز، بهینه سازی نقطه دوز و شرایط مخلوط و همکاری موثر با انعقاد غیر ارگانیک و سایر فرآیندهای درمانی است. در کاربردهای عملی، آزمایش های دقیق باید برای تعیین پارامترهای بهینه فرآیند انجام شود و به مشکلات تصفیه لیک تولید شده توجه کند.